Er kjörorð ofsatrúarafla Morgunblaðsins og Íhaldsins Gjör rangt - þol órétt, spyr Sigurður Líndal

Hann er ekki að skafa utan af því í grein í dag við hliðina á leiðara Þorsteins Pálssonar í Fréttablaðinu. Sjón er sögu ríkari.

Athugasemdir

[Sveinn hinn Ungi (IP-tala skráð) 15.1.2008 kl. 15:02]

Þetta er svona mál sem maður getur haft tvær andstæðar skoðanir á samtímis. En hvora skoðunina sem maður hefur (eða báðar eins og ég: "strákurinn á rétt á því að vera í friði" - "enn eitt dæmið um misnotkun í stöðuveitingum")

Þú hittir naglann á höfuðið þegar þú bloggaðir áður: "Ég segi nú ekki mikið. Þetta er algjört non issjú." Ég held að það sé málið.

Hvaða máli skiptir 1. stk. héraðsdómari. Eru það svo mikil völd?. Er svo gott kaup við þetta, ég held að lögmennirnir sem verja og sækja málin við réttin hafi mun hærri laun. 20.000 til 40.000 kr/klst er orðið taxtinn hjá lögmönnum. Ég man ekki eftir að nokkru sinni áður hafi verið rifist um héraðsdómara ráðningu.

(Hitt er annað mál að líklega er verið að undir búa að strákurinn fái stöðu hæstaréttardómara, og þá getur maður skipt aftur um skoðun á málinu)

[Baldur Fjölnisson, 15.1.2008 kl. 15:20]

Ég horfi á þetta í miklu breiðara samhengi og í sambandi við almenna hugmyndafræði þessarra ofsatrúarafla sem þau hafa að sjálfsögðu erlendis frá. Hjólið var jú ekki fundið upp á Íslandi. Bæði Hitler og Mussolini voru harla góðir pappírar hjá ýmsum pótintátum íhaldsins sem síðan söðluðu yfir og hölluðu sér að breskum og bandarískum fasistum eftir að Ísland varð leppríki þessarra fasista. En það eimir enn eftir af þessum gömlu áhrifum fyrri hugmyndafræðinga og slógan íhaldsins, stétt með stétt, er beint frá Mussolini og ætlað að slæva stéttarvitund alþýðunnar og gera hana hliðhollari fyrirtækjaræðinu (fasismanum).

Í sjálfu sér skiptir ekki öllu máli hvað endanlega niðurstöðu snertir hvort ríkisvaldið yfirtekur fyrirtæki eða fyrirtæki yfirtaka ríkisvaldið. Í báðum tilfellum á í rauninni fámenn klíka alla hluti og ræður öllum hlutum. Þetta gerist að sjálfsögðu ekki á einni nóttu heldur er um langa þróun að ræða. Við sjáum þessi árin sívaxandi fasismavæðingu á vesturlöndum og hrokafull framkoma áhangenda Bush og Blairs og Browns þarf alls ekkert að koma á óvart.