You ain't seen nothing yet

Það er greinilega meiriháttar hrun í gangi á bandar. fjármálamarkaði og Dow Jones hefur fallið um 1000 punkta á um hálfum mánuði. Lánveitendur sem hafa gert út á vonlitla skuldara og 100-125% húsnæðislán eru að gufa upp og sú sýki er síðan að breiðast út í hið breiða bankakerfi. Fjármálakerfi heimsins er annars ævintýralegur ruglandi og skv. Ron Insana á CNBC nema samanlagðir afleiðusamningar plánutunnar amk. 750 trilljónum dollara (0,75 quadrillion) sem er um 15 sinnum meira en nemur árlegri vergri heimsframleiðslu ! Þetta er sem sagt eitt risavaxið keðjubréfaæði og voðinn vís þegar það hægir á sér hvað þá stoppar. Þegar og ef það gerast munu stórir bankar sjálfsagt verða að engu á einni nóttu. Þar sem kerfið er allt njörvað saman og upplýsingaflæðið gríðarlegt gæti sjokkið td. byrjað í Asíu og síðan rúllað umhverfis hnöttinn. Eitt er víst, þrátt fyrir mikinn óróa á mörkuðum höfum við ekki séð neitt sérstakt enn.

Athugasemdir

[Upprétti Apinn, 5.8.2007 kl. 18:41]

fjármálaheimurinn er einkennilegur eins og er.  Bandarísk fasteingarmarkaðurinn er loksins viðurkendur sem gjörsamlega hruninn.  Það eina sem heldur þessu uppi er áframhaldandi lánasöfnuður almennings.  Ég held að þetta sé umhverfi sem við höfum ekki búið við áður.  Fólk er ekki að missa vinnuna, og fyrirtæki eru ekka að safna framleiðslu í  vörugeymslur.  Einhverstaðar hlýtur kerfið að koma að endamörkum sínum.  Það er einungis visst hlutfall launa fólks sem getur farið í "áskrift" ána og slíkra fyrirbrigða.  

[Ólafur Þórðarson, 9.8.2007 kl. 01:25]

If China ceased to buy US Treasuries, Bush’s wars would end. The savings rate of US consumers is essentially zero, and several million are afflicted with mortgages that they cannot afford. With Bush’s budget in deficit and with no room in the US consumer’s budget for a tax increase, Bush’s wars can only be financed by foreigners.

No country on earth, except for Israel, supports the Bush regimes’ desire to attack Iran. It is China’s decision whether it calls in the US ambassador, and delivers the message that there will be no attack on Iran or further war unless the US is prepared to buy back $900 billion in US Treasury bonds and other dollar assets.

The US, of course, has no foreign reserves with which to make the purchase. The impact of such a large sale on US interest rates would wreck the US economy and effectively end Bush’s war-making capability. Moreover, other governments would likely follow the Chinese lead, as the main support for the US dollar has been China’s willingness to accumulate them. If the largest holder dumped the dollar, other countries would dump dollars, too.

The value and purchasing power of the US dollar would fall. When hard-pressed Americans went to Wal-Mart to make their purchases, the new prices would make them think they had wandered into Nieman Marcus. Americans would not be able to maintain their current living standard.

Simultaneously, Americans would be hit either with tax increases in order to close a budget deficit that foreigners will no longer finance or with large cuts in income security programs. The only other source of budgetary finance would be for the government to print money to pay its bills. In this event, Americans would experience inflation in addition to higher prices from dollar devaluation.

This is a grim outlook. We got in this position because our leaders are ignorant fools. So are our economists, many of whom are paid shills for some interest group. So are our corporate leaders whose greed gave China power over the US by offshoring the US production of goods and services to China. It was the corporate fat cats who turned US Gross Domestic Product into Chinese imports, and it was the “free trade, free market economists” who egged it on.

[Baldur Fjölnisson, 9.8.2007 kl. 18:09]

Það er efnahagsstríð í fullum gangi og Sámur frændi er skítblankur og verður því að stela á meðan Kínverjarnir fara eins og hvítur stormsveipur um Afríku og víðar og kaupa upp auðlindir og veita vaxtalaus lán. Þeir eru stærri og hagkvæmari að þessu leyti fyrir lántakendurna en IMF og Alþjóðabankinn, eignir Wall Street.

Núna hóta Kínverjarnir að dömpa risavöxnum dollaraeignum sínum sem ekki væri til að bæta ástand dollarans og yfirstandandi flótta margra seðlabanka frá honum. Stríðin endalausu og töpuðu sem Sámur stendur í snúast vissulega um olíu og aðrar auðlindir en einnig um dollarann enda eru jú téðar afurðir seldar í dollurum.

Gúglið annars:

China threatens 'nuclear option' of dollar sales

[Baldur Fjölnisson, 9.8.2007 kl. 19:09]

Þar sem CNBC segir afleiðusamninga fjármálakerfisins vera upp á 0,75 quadrillion dollara má fastlega gera ráð fyrir að þeir séu í raun vera á aðra quadrillion. Þetta risavaxna keðjubréfasvindl byggist að sjálfsögðu fyrst og fremst á tröllaukinni peningaframleiðslu (skuldaframleiðslu) og óðaverðbólgan sem óhjákvæmilega fylgir slíku kemur aðallega fram í húseignum og verðbréfum eins og ég hef áður tekið fram. Við getum litið á þessar eignir sem eins konar "geymd" líkt og orkugeymdina í eðlisfræðinni. Ólíkt eðlisfræðinni er hins vegar mikið af öllum þessum peningum alls ekki til enda löngu búið að framleiða meira af þeim en sem nemur verðmæti plánetu þessarar.

Þetta svindl gengur aðallega fyrir fáfræði flestra þátttakenda - eins og annað keðjubréfasvindl - og er því dæmt til að  springa í loft upp með braki og brestum fyrr eða síðar. Vaxandi óróa og stríðsæsingar ber ekki síst að skoða í því ljósi.

Ein quadrillion samsvarar milljarði milljarða: 1,000,000,000,000,000. Það er nú víst ekki enn búið að framleiða dollar fyrir hvert sandkorn á plánetunni en stefnir í það.