Erlent eignarhald á fjórskipta einflokknum hefur verið til bölvunar síðustu öldina

Í seinni tíð hefur þetta einkar glögglega birst í undarlegum pólitískum fígúrum sem ýmist skríða á kviðnum sem undirlægjurakkar til Washington eða London/Brussel eftir því hvaða deild einflokksins er við völd á grundvelli meirihluta í gúmmístimplasamkundunni við Austurvöll. Ekki er von að vel hafi farið. Þetta hefðbundna leppamentalítet í pólitíkinni varð síðan kærkomið tækifæri fyrir fjármálaspekúlanta sem skiljanlega spiluðu þetta grunna dót alveg upp úr skónum eins og við blasir. Síðan er heimska alveg ólæknandi og versnar bara með tímanum eftir því sem heilafrumunum fækkar og einflokkurinn bregst við því með að sparka basketkeisum sínum uppávið til að þau nái að valda hámarksskaða fyrir almenning en hámarkságóða fyrir erlenda eigendur sína og innlenda kostendur sína og dólga.

Ég held að þetta leppamentalítet hafi byrjað að magnast fyrir alvöru með Hriflu-Jónasi eftir að hann kom alvarlega heilaþveginn og heilaskemmdur úr Ruskin College, breskum fasistaskóla. Síðar tók kaninn við pólitíska hóruhúsinu hérna og var það þá vel vanið og þægt eftir bretana og auðsveipt í hálfa öld en þá var orðið hægt að keyra Sherman skriðdreka um afturendann á staffinu þannig að kaninn gafst upp á hjakkinu og hvarf á braut. Þá tók við örvæntingarfullt flaður upp um evrópusambandið og hefur það virst hafa einhvern áhuga á að kreista það alsíðasta út úr þessu dapurlega vændi en samt er eins og mælirinn sé að fyllast hjá þeim breiða fjölda sem þarf að horfa upp á þessi ósköp og það veldur þrýstingi á forsetann sem hann á erfitt með að hunsa. Í guðs friði.

 

Athugasemdir

[eysi, 7.1.2010 kl. 18:27]

Loksins eithvað farið að birta til í þínum skrifum